کمی پرستش

اتَّخَذُواْ أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللّهِ وَالْمَسِیحَ ابْنَ مَرْیَمَ وَمَا أُمِرُواْ إِلاَّ لِیَعْبُدُواْ إِلَـهًا وَاحِدًا لاَّ إِلَـهَ إِلاَّ هُوَ سُبْحَانَهُ عَمَّا یُشْرِکُونَ 

 سوره توبه / 31

[هم اینان‏] علما و راهبان خود و مسیح پسر مریم را به جاى خدا اربابان خود گرفتند، با آن که دستور داشتند جز خداى یگانه را که معبودى جز او نیست نپرستند. او منزه است از آنچه شریکش مى‏سازند(ترجمه بهرامپور).   

این آیه می فرماید عده ای علما و دانشمندان و راهبان خود را ارباب، یعنی پروردگار خود قرار دادند، درحالیکه ظاهرا هیچ عبادتی در قبال آنها انجام نداده بودند. سرّ این مطلب را امام صادق علیه السلام در روایتی بیان کرده است:

اما و الله ما صاموا لهم و لا صلوا و لکنهم احلوا لهم حراما و حرموا علیهم حلالا فاتبعوهم و عبدوهم من حیث لا یشعرون. (نقل از تفسیر نمونه)

به خدا سوگند آنان (یهود و نصارى ) براى پیشوایان خود(علما و راهبان) روزه و نماز بجا نیاوردند(عبادت نکردند) ولى پیشوایانشان حرامى را براى آنان حلال ، و حلالى را حرام کردند و آنها پذیرفتند و (بدون دلیل)پیروى کردند و (از این جهت) بدون توجه، آنان را پرستش ‍ نمودند.