بسم رب الشهدا
این روزها دوباره سخن از جبهه و جهاد و شهید و شهادت، فضای کشور را پرنموده و باز صدای خمپاره و آرپی‌جی و الله اکبر و یازهرا، در گوشِ جمعیِ جامعه ما طنین افکن شده است که مثل هرسال وجدان هر انسان باانصافی را وادار به واکنش می‌کند.
همچون سالهای گذشته بنده نیز از این تاثیرات بحق رسانه‌ای بی‌نصیب نمانده‌ام و جبهه و جنگ فکرم را مشغول به‌خود کرده، راستی این جبهه چه جورجایی بوده که هرکسی از هر قشری سری بحق به آن زده از تحول و رشد معنوی و ایثار و روح ملکوتی و جو حماسی آنجا سخن می‌گوید و غالبا – صرف نظر از نقایص و خارهای طبیعی جنگ- از روح الهی و روحیه حماسی رزمندگان می‌گوید و طی یک شبه‌ی رهِ صد ساله سلوک را از جبهه گزارش می‌دهد...
چگونه است این تحول؟! از چه راهی بدست می‌آمد؟ آن روح فداکاری و اخلاصِ فوق العاده (نه اختلاس!) با چه تدبیری و برچه اساسی شامل رزمندگان دفاع مقدس می‌شد؟ تحمل مشقتهای جنگ، دوری از خانواده، شدت دفاع، طول زمان، غربت و.. چگونه و با چه نیرویی سپری می‌شد درحالیکه خللی هم در عزم راستین آن جان‌برکفان بوجود نمی‌آورد؟
آیا جز عشق خدایی را می‌توان عامل آن دانست؟ انصافا نیتهای غیر الهی را نمی‌توان سبب این همه جانفشانی بدانیم که اندک تاملی در اوضاع و احوال جنگ، ما را ازاین قضاوت غیرمنصفانه دور می‌کند...
اگر به وصیتنامه های شهدا سری بزنیم و قدری درنگ کنیم، می‌توانیم سرّ این مطلب را بیابیم که ورای ظواهر جنگ، این کهربای حقیقت بود که جان انسانِ والهِ مجاهد را بسوی خود کشید و جهاد جذبه عاشقانه حق را در دل پاک او پروراند و فرصتی بدست داد -همچون فرصتی که جناب موسی(ع) نزد جناب شعیب(ع) بدست آورد!- تا طی چند سال مراقبت مس وجودش مبدل به طلا گردد و ندای "انی انا الله" در گوش جان سالک طنین انداز گردد و در نهایت شربت گوارای شهود و شهادت را بامیل وصف ناپذیر بنوشد که شنیدن این ندا همان سرّ سعادت این انسان خاکی است...
و چه زیبا مؤید ماست کلام شهید نوجوان مرتضی نظری(قطعه 28):
"مشتری من خدا بود و مرا بسوی خود فرا خواند.."
و با این استقبال الهی چه زاهدانه پشت به دنیا نمود شهید اصغر زارعی!
و چه عالمانه راه شهادت را برگزید شهید اکبر اصغری!
و چه عاشقانه پر گشود شهیدِ دلربا زکریا زنده دل!
.........
و آیا راهی برای جامانده‌ها هست؟
شهادت هنر مردان خداست
امام می فرمود ( خطاب به برخی علما ) :
آقایان ! ۵۰ سال عبادت کردین خدا قبول کند
یک بار هم بردارید یکی از همین وصیتنامه های شهدا را بخوانید ...
و آن دوست چه خوش فرمود که : اماما اماما راهت ادامه دارد
شهدا حقا و انصافا مریدان خمینی کبیر بودند ...
یا حق ...