کدام ارزش؟

هوالحق 

یکی از نامزدهای محترم ریاست جمهوری در صحبتهایش بارها تاکید می کرد که گفتمان اسلام ناب و تکیه بر ارزشها را نمایندگی می کند. ایشان عقیده داشت هر وقت ما دست از ارزشها کشیدیم دچار مشکلات شدیم. از همین روی دولت احمدی نژاد هم زمانی مشکل پیدا کرد که از ارزشها فاصله گرفت. سوال اینجاست این چه ارزشی است که ایشان و امثالشان به دنبال آن هستند؟ در یادداشت «این خوبه به این رای بدید» عرض کرده ام که مفهوم ارزش یک موطن ندارد بلکه ارزش در اخلاق، سیاست، اقتصاد، فرهنگ و .. می تواند مصادیق مختلفی بیابد مثل راستگویی، عدالت، توزیع عادلانه ثروت، آزادی، استقلال، تورم تک نرخی، قدرت خرید بالا و ... همه اینها می توانند از منظری دارای ارزش باشند. این دوستانی که دائم دم از ارزشها می زدند و خود را نماینده اسلام ناب می پنداشتند، حالا که وقت کافی برای رصد شعارهای خود دارند، باید مشخص کنند که منظور از ارزش در گفتمانشان چیست؟ یکی از بزرگانی که پشت سر این نامزد محترم قرار گرفتند و ایشان را دارای بیش از حد نصاب صلاحیت دانستند همواره می گویند برای ما ارزشهای اسلامی و پیاده کردن احکام اسلامی مهم است. بنده تقاضا می کنم از مریدان و رای دهندگان به دیدگاه ایشان بفرمایند منظور از "ارزشهای اسلامی" چیست؟ مصداق ارزش نزد این آقایان دقیقا چیست؟ شنیده بودم که این بزرگوار تئوریسین گفته بودند اگر دم از گرانی ،تورم بزنیم و شعار سلام بر زندگی یا مصالحه با خارجی‌ها سردهیم باخته‌ایم.. خیلی برای بنده جالب است بدانم وقتی اقتصاد برای اینها می شود ماده گرایی و باخت و انحراف فکری چه ارزشهایی را الهی و اسلامی می دانند؟ مگر اسلام از دیدگاه این آقایان دارای ابعاد مختلف نبود؟! خب لابد اگر به این دوستان بگوییم حالا که شما برای یک نوع ارزشهای خاصی قیام کرده اید که معلوم نیست چیست، بگذارید اقتصاد و هنر و ... دست غیر شما باشد مثلاً دست سکولارها باشد؛ خواهند گفت شما اسلامشناسی تان در حد دکتر شریعتی است، اسلام در همه زمینه ها نظر دارد و در همه امور حرف برای گفتن دارد. اسلام در اقتصاد و رفاه و فرهنگ و هنر و سیاست و معنویت و ... همه چیز نظر دارد. بنده هم در جواب خواهم گفت: اگر این چنین است -و ما هم به همین معتقدیم- و اگر اسلام فقط یک سری ارزشهای انتزاعی مد نظر شما را ندارد پس چرا کسانی که از اقتصاد و رفاه سخن می گویند را رمی به انحراف فکری و ماده گرایی و امثال این تعابیر می کنید؟! اسلامی که شما معرفی می کنید یک جا باید هنر خود را نشان دهد دیگر... به نظر می رسد اسلام مد نظر شما کاملاً از کارامدی تهی باشد! وقتی بحث از علوم انسانی به میان می آید، مدعی می شوید ما علوم انسانی اسلامی داریم. یعنی در تمامی حوزه های علوم انسانی از اقتصاد گرفته تا جامعه شناسی و سیاست و ... اسلام ایده دارد. اما وقتی صحبت از یک برنامه کاربردی برای اداره کشور به میان بیاید، می روید سراغ ارزشهای انتزاعی و ذهنی خودتان، این یعنی فرار از ادعاء! بنظرم شما هنوز از سطح ذهن به سطح عین نزول نکرده اید. به قول استاد شهید: اسلام دین عینت گرایی است نه دین ذهنیت گرایی. تکیه بر ارزشهای مد نظر شما بود که کشور را به این ورطه کشاند. ارزشهایی که با گزارشی از خواب فلان عالم اهوازی دیگران را تحریک به رای دادن می کند. ارزشهایی که از طریق راه هایی که قطعا حجیت ندارد به مخاطبین القاء می شود. ارزشهایی که یک خط کش حق و باطل دارد و خودش را همیشه طرف حق معرفی می کند. این طرف، باطل هم که باطل است(یعنی کل طیف اصلاح طلبان به اضافه کل طیف موفقان آقای هاشمی). بین حق و باطل(یعنی آقایان رضای و ولایتی و قالیباف و غرضی) هم که عود به باطل می کند، ته کاسه می ماند یک نفر و یک موسسه و چند نماینده مجلس و هرکسی که به اینها رای بدهد! ارزشهای مد نظر شما با اهل سنت برادر می شود ولی با جناح مخالف خواهر هم نمی شود! ارزشهایی که وحدت– وحدتی که حضرت امام اینقدر رویش تاکید داشت- را هم به کناری می نهد. ارزشهایی که هنوز شخص رئیس جبهه پایداری را به یک نامه تبریک همراه با طعنه و کنایه هم به رئیس جمهور منتخب وانداشته است. ارزشهایی که گزارش آقای احمد توکلی از قتل ستار بهشتی در مجلس را برنمی تابد و آنرا موجب تضعیف نظام می داند. راستی چه طور در حکومت امیرالمومنین یک زن کافره حقوقی دارد ولی در نگاه ارزشی این آقایان حق گزارش خوانی از مرگ یک مسلمان منتقد هم وجود ندارد! به نظر می رسد وقتی سردمداران این طیف می گویند ما به کسی رای می دهیم که ارزشها را زنده کند یعنی ارزشهایی که بیشتر رنگ تعبد و عبودیت و تکلیف به خود دارد ولی خیلی جالب است که اگر فقط همین معنا مد نظرشان باشد یعنی فروکاهش دین به جزء دین(ارزشهای تعبدی یا ارزشهای خاص) و فروغلتیدن به همان دیدگاهی که اسلام را غیرسیاسی و غیراقتصادی و غیر... می داند. پس کی این آقایان سراغ ارزشهای اقتصادی می روند؟ کی سراغ ارزشهای اخلاقی می روند که هر مصلحتی نتواند آنرا نسخ کند؟! چه وقت سراغ ارزشهای اجتماعی می روند و برای آزادی همه افراد در پرتو حفظ حقوق دیگران ارزش قائل می شوند؟ چرا زلف ارزشها را با زلف عدم کارآمدی گره می زنند...