الله المتعال شأنه.
منشا و چگونگی شکل‌گیری این بحث به سوال یکی از دوستان جلسه مربوط می شود که پرسیدند : "من از هرکس سوال می کنم که هدف از خلقت ما چیست و چرا خداوند ما را آفریده است غالبا در جواب می گویند: برای اینکه به کمال برسیم، این کمال یک مفهوم عام است، من می خواهم بدانم معنای کمال و تکامل چیست؟"
خب این یک سوالی است که حتما باید از بزرگان دین و علمای اهل دقت پرسیده شود، آنچه در اینجا بیان می شود در واقع درسی است که از خرمن علوم بزرگان به وسع اندک و بتوفیق حق خوشه چینی شده است و کوششی است برای نزدیک شدن به واقع ماجرا، لذا می طلبد دوستان عزیز کمی دقت به خرج دهند، از نقطه نظرات مخاطبین محترم حتما استقبال میشود.
به عنوان مقدمه باید عرض کنم آن معنایی که از هدفداری در مخلوقات وجود دارد نمی تواند در خداوند متعال وجود داشته باشد چرا که می دانیم در پی هدفی بودن، نشان از نقصان شخص پی‌جو دارد، یعنی انسانی که برای رسیدن به هدفی فعلی را انجام می دهد در واقع می خواهد به واسطه رسیدن به آن هدف نقصی از وجود خویش را پوشش دهد تا به همان اندازه به لذت و آرامش برسد، فی المثل کسی که در پی آب می‌گردد می‌خواهد با رسیدن به آب رفع تشنگی(نقصان) از خود نماید تا به قدر همان رفع نیاز احساس راحتی کند و از ناراحتی رها شود. پر واضح است که این نوع از هدفداری نمی تواند در مورد ذات عاری از نقص خداوند صادق باشد، چرا که او نقصانی ندارد تا در پی رفع آن براید، او عین کمال و کمال مطلق است یعنی در حیطه وجودی او چیزی به نام "کمبود" وجود ندارد. (رمز این ادعا را می توانید در خالق الاشیاء یا عله العلل بودن ذات‌حق اندیشه کنید.)
با فرض بالا دیگر کسی نمی تواند به این گزاره ملتزم باشد که خداوند ما را برای رفع نیاز خود خلق نموده، چرا که او بی نقص است. اما اینکه ما پر از نقص و نیاز هستیم احتیاجی به استدلال ندارد و روشن است، ما به حکم مخلوق بودنمان سراپا نیازمند به خالقمان هستیم. خب اگر بخواهیم باز گردیم به پرسش ابتدایی و کمی به پاسخ نزدیک شویم باید رمز چیستی کمال و تکامل را در فهم نیازمندی‌مان جستجو کنیم، این جستجو و این اندیشه وظیفه ای است بر دوش شما دوست حقیقت جو تا حقیقت آرام آرام رخ بنمایاند.
می توانید محصول اندیشه تان را در معرض دید ما و دوستانتان قرار دهید، این مطلب می تواند ادامه داشته باشد به امید حق تعالی شأنه.
یا ایها الناس انتم الفقراء الی الله و الله هو الغنی الحمید.(15-فاطر)
ای مردم شما(همگی) نیازمند به خدایید؛ تنها خداوند است که بی نیاز و ستوده است.(ترجمه آیت الله مکارم)
حسبی الله
1-خداوند کامل است و هیچ نیازی به ستایش و تعریف و تمجید دیگر موجودات ندارد اگر این طور است چرا خداوند موجود نسبتا کامل دیگری نیافرید تا ما او را بپرستیم و همچنین آن موجود را طوری خلق میکرد که انسان توانایی درک آن را داشته باشد چون ما توانایی درک خداوند را نداریم و چرا اینقدر تاکید به ستایش و عبادت خودش دارد
2-در خطبه 91 نهج البلاغه امیرالمومنین خضرت علی (ع) در مورد ویژگی های فرشتگان سخن گفته اند من پس از خواندن این مطلب این طور استنباط کرده ام که فرشتگان موجودات اضافی هستند که خداوند آنها را برای پر کردن فضای خالی موجود در آسمان آفریده آیا این استنباط درست است؟
با سلام و تشکر
انسان توانایی درک خداوند متعال را دارد منتها به اندازه و حد وجودی خودش.
فرشتگان کارگزاران عالم هستی هستند.
1)اگر خداوند مارو برای هدفی آفریده باشد برای او نقص است چون احتیاج به هدف پیدا میکنه.آیا بی هدفی نشانه نقص نیست؟
2)انسان ناقص است پس نیاز به کمال داره.اما سوال اینجاست که این موجود ناقص برای چه آفریده شده که به کمال برسه؟
با سلام و تشکر فراوان از دقت شما
۱) این سوال شما می تواند محرک ادامه مطلب ما بشود سوال خوبی بود؛ فی الجمله باید بگویم بنده در متن مطلب هم آورده ام که آن هدفداری که در ما انسانها هست در خدا نیست! یعنی می شود برای خدا نیز هدفی فهم نمود لکن نه آنچنان که ما هدفداریم
جناب لاو عزیز! اگر علاقه داشتید بزودی تفصیل این مطلب روی وبلاگ می نشیند.
۲) شما دچار دور و مصادره به مطلوب شده اید
اولا انسان نقص دارد پس کمال جوست.
ثانیا چرایی خلقتش در همان کمال جویی اش نهفته است.
بزودی سخن بیشتری خواهیم گفت.
شما احیانا از دوستان جلسه هستید؟
منتظر مطالب زیبای بعدیه شما هستم.
سلام علیک
جسم انسان دارای نقص های انکار ناپذیری است ، کمال هم مربوط به روح انسان است یعنی روح می تواند به کمالات عالی دست پیدا کند وقتی انسان توانست روح خود را به کمال برساند آیا جسم او هم تحت تاثیر قرار میگیرد آیا جسم بی نیاز از خوردن و آشامیدن و استراحت و... میشود یا فقط این نیاز ها را فراموش میکند ؟
سلام
علی القاعده جسم نیازهای خود را خواهد داشت اما علاقه شخص به مسائل مادی و حیوانی کم می شود اگر کمی از مزه محبت الهی بچشد.
اما نباید از سلامت جسم خویش غافل شود که ضررهای جبران ناپذیری خواهد داشت.